Woensdag 23 mei Florence 2 / dag 11

Ik sta op met pijn in mijn rug, het bed lijkt in het begin wel lekker te liggen, maar veranderde in de loop van de nacht in een plank. De matrassen zijn sowieso tot nu toe aan de harde kant, maar dit slaat wel alles… Slaperig begin ik aan mijn ontbijt. Dit is de eerste keer dat ik gewoon echt moe ben opgestaan deze reis. Koffie en een goed ontbijt zouden een oplossing moeten geven en ik word niet teleurgesteld. Het ontbijt hier is weer van een goed niveau. Op internet zijn er vreemd genoeg mensen die klagen, maar heus het is echt prima. Ook hier is weer aandacht voor mensen met allergieën.  Ik boek via de receptionist voor de volgende dag een excursie San Gimignano, Sienna inclusief lunch met wijn proeverij. De prijs valt mee, voor een tocht waarbij zo veel inclusief is. Ik betaal via WWW.MYTOURS.IT  € 58 euro, en nog eens € 5,00 extra voor het ophalen vanaf het hotel. Dat is maar goed ook, want het startpunt van deze tour ligt nogal ver van het hotel. Door werkzaamheden moet je een stuk omlopen. Anderen vroegen zo’n 70 Euro voor dezelfde excursie, terwijl er minder inclusief bij zat. Zo geven ze zelf aan dat de lunch niet erg uitgebreid is...

Maar goed, na dit geregeld te hebben voor de volgende dat ga ik lekker de stad in. Via wat achterom straatjes kom ik langs de botanische tuinen (helaas gesloten vandaag) en loop ik na een ommetje naar de Synagoge te hebben gemaakt, naar het plein waar ook de universiteit aan grenst, het Piazza Santissima Annunziata. Hier zit tevens een groot kantoor van Unicef gevestigd. Nogal dure locatie lijkt mij en het geeft mij een beetje een vervelende kriebel. Omdat musea zo lastig zijn qua entree, waag ik mijn geluk bij het Archeologisch museum. En het is daar heel rustig. Na betaling van een zeer redelijk tarief kan ik genieten van 3 etages aan artifacten uit onder andere de Egyptische en Etruskische tijd en nog veel meer. Zeer interessant, maar het is jammer dat de toelichting niet overal in het Engels staat of soms erg slecht vertaald is. Er zijn beroemde stukken te zien, zoals de bronzen Chimera en een enorme Etruskische vaas, met afbeeldingen van diverse onderwerpen. In de Egyptische collectie zitten een aantal indrukwekkende mummies en grafkisten en zelfs schoeisel. Voor de prijs van 4 euro krijg je aardig wat te zien en is dit museum meer waard dan wat je betaalt. Weinig toeristen op enkele werkelijk geïnteresseerden na en af en toe een schoolklas, maar ze houden zich opvallend goed aan de regels en zijn vrij rustig. Ze zitten geïnteresseerd te luisteren en stellen veel vragen aan hun gids. Erg leuk om te zien. Het museum kan  je zo vergelijken met het museum van Oudheid in Leiden of het Allard Pierson. Ze missen helaas dus een kans door niet een georganiseerde tour met headset bijvoorbeeld aan te bieden in diverse talen of een app die je kan downloaden met uitleg over de collectie. Jammer. Na dit bezoek is het alweer tegen het middag uur. Ik ben er dik 2,5 uur binnen geweest. Maar het is te mooi weer en ik wil graag weer naar buiten. Het barst hier rond dit plein trouwens van de paleizen en musea, die je kan bezichtigen. Ik wandel naar het plein Santa Croce, waar de gelijknamige Dom ook ligt. Hier eet ik even een heerlijk broodje op een bankje met uitzicht op de kerk en heel veel andere toeristen, maar de sfeer is hier leuker dan op de pleinen bij de Santa Maria del Fiore of Piazza della Signoria. Gemoedelijker durf ik wel te stellen. Na mijn broodje neem ik een kijkje in de Santa Croce en ik word niet teleurgesteld. Ook hier is veel te zien. Prachtig gebouw met een eerbetoon aan Dante, Galileo en onder andere Michelangelo. Ze liggen hier dus niet daadwerkelijk begraven. Er zijn prachtige fresco’s te zien, maar deze worden momenteel gerestaureerd. Op sommige plaatsen kan je meekijken met de restauraties. De kloostergang werd zwaar beschadigd tijdens een grote overstroming van de Arno in 1966, waarbij een enorm schilderij zwaar beschadigd werd. In het museum kan je nu zien hoe dit is gerestaureerd en wat er nu gebeurt indien de rivier nogmaals mocht overstromen. Er zijn enkele kerkschatten te bewonderen ook. In de “crypte” van het klooster vind je nog een monument ter herdenking van de gevallenen van de 1e wereld oorlog. Je krijgt er letterlijk kippenvel van: de ruimte is zo strak en kil, letterlijk kil en vochtig. Waarom ze dit nou gedaan hebben… Ik zou mijn naam daar niet op een plaatje willen in zo’n bedompte ruimte. 

Van dit buitengewoon sombere onderdeel loop je dan weer naar de school van de leerbewerkers die hier gevestigd zitten. Je kan letterlijk direct iets bestellen en laten maken of gewoon iets kopen in de winkel. Er is niet bijzonder veel activiteit wanneer ik arriveer, maar je krijgt wel een aardig beeld van de technieken. Denk trouwens niet dat je hier goedkoper uit bent dan elders, echter je koopt hier wel zeker weten een goed product.

Ook hier ben je zo weer anderhalf uur verder. De binnentuin of kloostergang is prettig om even te zitten en er zijn toiletten en automaten met blikjes/ flesjes frisdrank. Ik wandel achterom langs en kom weer bij de Ponte Vecchio uit. Vandaar volg ik via allerlei omwegen de weg richting het hotel, want ik zag daar gisteren een leuke plek om mijn diner te nuttigen. Op het plein bij de Santa Maria del Fiore, neem ik nog wat lekkers, een cannoli.

Ik zwerf dus via allerlei straatjes en pleinen richting het hotel en het wordt langzaam donker. Af en toe loop ik maar gewoon ens de binnenplaatsen op van de Palazzo’s indien deze niet zijn afgesloten. Geweldig om die hoge gewelven te aanschouwen, enorme kroonluchters en mooie beschilderingen. Die familie DeMedici heeft nogal een erfenis nagelaten. Ze hadden banden met de beroemde Farnese familie en zelfs met de Aartshertog van Oostenrijk Ferdinand Karl, die overigens dus gewoon getrouwd was toen. Ergens halverwege 1700 vallen ze in ene min of meer van het toneel. De familie is niet uitgestorven, maar er zijn niet veel nevenleden van deze familie meer in leven. Ze hebben nu geen politieke macht meer, althans zegt men. Wie zal het zeggen onder welke namen ze tegenwoordig voortleven. De familie was enorm.

Het is reeds goed donker geworden en dan mijd ik sommige stegen toch maar liever wel, al ben je hier volgens mij nooit alleen als toerist… ik kom weer uit in de straat bij mijn hotel en knap me een beetje op in het hotel. Ik eet bij Il Brincello aan de Via Nazionale 110 een leuk tentje waar de Italianen zelf ook komen en kleine lokale gidsen hun entourage naar toe brengen. De kaart is niet zo uitgebreid, maar betaalbaar en het eten is erg lekker. De inrichting is bijna Mexicaans te noemen met de vrolijke kleuren. Met andere woorden een aanrader en echt een gezellige plek. Wat vliegt de tijd toch in zo’n stad….