Van natuur tot historische steden.

Ik wilde dit jaar eigenlijk graag weer alleen op pad, echter mijn moeder wilde ook graag mee en als ik ja zeg tegen moeders, zeg je automatisch ja tegen vaders. Budgettair kon ik niet te veel hooi op de vork nemen en dan heb ik het niet persé over mijzelf. Onze keuze viel op een vlucht met Easyjet naar Split en dan met een huurauto (via Sunnycars, maar Sixt kan ook) naar Seget Vranjica, Camping en appartementen Belvedere. We boekten een stacaravan met 2 slaapkamers en 2 badkamers (wel zo handig) en zeezicht. Ook de vluchttijden vanaf Amsterdam zijn perfect, eventueel met Transavia vanaf Rotterdam is ook een mogelijkheid. De prijzen van de tickets liggen laag, vooral wanneer je vroeg boekt. 

Vooraf hebben we uiteraard een paar zaken uitgezocht die je gezien moet hebben. Hele sportieve uitspattingen zijn hier niet bij, maar mijn ouders worden ook een dagje ouder en we zitten niet te wachten op ongelukjes.

29/5/2019

Klaar voor vertrek, met de bus naar de luchthaven. Mazzel dat de grote OV staking gisteren was, en de bus vrijwel voor de deur stopt. Op Schiphol kunnen er nog werkonderbrekingen zijn, dus daar hebben we rekening mee gehouden.

Maar alles komt goed en we staan al snel achter de douane, via de check-in in vertrekhal 3. 

Na een prima vlucht, die behoorlijk vol zit, komen we aan in Split. Alleen het aanvliegen levert al mooie plaatjes op, helaas zit ik niet aan de raamzijde. Voor de huurauto staan we wel even te wachten en het gaat niet zo vlot als normaal om eerlijk te zijn, maar goed. De auto moeten we ophalen op een grote parkeerplaats tegenover het luchthaven gebouw. We moeten wel even zoeken, want er zitten meerdere verhuurders. Overigens hebben we een upgrade qua auto gekregen en om eerlijk te zijn is dat een mazzeltje waar ik stiekem op gehoopt had, nadat ik de bagage had gezien die mijn ouders meenamen. Laten we maar zeggen dat dit mijn reistas van 10,9kg dik overschreed.

De camping is makkelijk te vinden, maar we maken even een omweg via de Lidl bij de luchthaven voor wat boodschappen. 

Op de camping mogen we met de auto naar onze mobilehome om onze spullen daar uit te laden. Toch moeten we nog een steile trap nemen. Erg makkelijk gaat het niet, althans niet met koffers. Maar goed, we zijn dan uiteindelijk geinstalleerd en de auto kan worden weggezet op de parkeerplaats. Wanneer de camping niet vol is, mag de auto eventueel daar op de verharde delen staan. Die afstand is wat kleiner en de auto staat dan in de schaduw. Helaas zit de boel aardig vol vanaf 1/6. 

Het is vandaag niet al te warm, maar dat was al voorspeld. Morgen schijnt ook niet al te best te worden, maar we zien wel. Overigens worden we bij de stacaravan meteen begroet door een roodwitte kater. Luid miauwend wurmt hij zich meteen naar binnen en springt op de bank. Mijn moeder heeft het daar niet zo op, want misschien heeft hij wel vlooien. Gelukkig heb ik kattenstaafjes gekocht en kan ik m weer naar buiten lokken door een staafje naar buiten te gooien. Maar de schuifdeur naar de veranda moeten we even dichthouden tot de koffer is uitgepakt etc. Na het uitpakken, maken we even wat lekkers en genieten we met een wijntje op onze veranda van onze snack. Ondertussen is de roodwitte kat ook weer bij ons en bedelt zijn eten bij elkaar. We lopen nog even een rondje om een beetje ons deel op de camping te verkennen. Binnen zon 100 meter liggen het restaurant, de ijssalon, sportsbar en cocktailbar. Helaas wordt het erg fris en begint het een beetje te miezeren. Het uitzicht en de ligging maken veel goed, van het matige weer. De geuren van de dennebomen en overheersende lavendel dringen diep door.

30/05/2019

Het heeft vannacht enorm geregend en leek wel alsof de stacaravan onder een waterval stond. Alles is nat buiten. Dat wordt binnen ontbijten. Jammer zo'n eerste dag. Gelukkig droogt alles snel en de eerste badgasten melden zich al aan het strand ondanks dat het niet bepaald warm is. We nemen de gok om het schiereiland bij Trogir te gaan verkennen en daarna het plaatsje zelf een bezoek te brengen. Er is regen voorspelt, maar hier weet je het toch nooit zeker, dus we nemen te gok.

Het schiereiland is prachtig, maar het is lastig om je weg te vinden, er zijn veel doodlopende weggetjes en erg steile straatjes. Maar met prachtige uitzichten, dat dan weer wel. Het begint licht te stippelen en we nemen nog 2 lifters mee uit Zwitserland, om ze af te zetten bij hun hotel. Niet lang daarna komt het weer met bakken naar beneden. We zetten de auto neer op een plek waar je eigenlijk moet betalen, omdat het te hard regent om veilig verder te rijden nu. De straat staat op een gegeven moment al half onder water. Even lijkt het minder te worden, maar het blijft gestaag doorregenen. We besluiten er tegen 2 uur een eind aan te breien en rijden terug naar de camping. De rode kater wacht ook weer op ons, morgen haal ik wel blikvoer, want die stokjes gaan er snel doorheen zo ;-) 

De middag vermaken we ons met puzzelen en lezen, terwijl de regen doorgaat. Morgen zou het beter moeten worden. Tegen de avond knapt het weer een beetje op, we besluiten de pizzeria te proberen en worden niet teleurgesteld. Verdomd lekkere en enorme pizza's hebben ze hier op de camping! Morgen staan de Krka watervallen op het programma. Dus we leggen alvast onze zwemspullen klaar etc. want je zou er moeten kunnen zwemmen. 

31/05/2019

Het is wat fris, maar de lucht ziet er goed uit. De korte broek kan uit de kast zo ze zien. Ik ontbijt met een restant pizza van gisteren, want ik kreeg het niet op.

Rugzak ingepakt (niet overdreven), met handdoek en zonnebrand en uiteraard mag de camera niet ontbreken. Hoppa met de auto onderweg. Wij kiezen niet voor de snelste route en dat blijkt een gouden greep. Je passeert leuke dorpjes en hebt mooie uitzichten, over de kust. We ontdekken onder andere Primosten, waar we later nog eens naar toe gaan. Ook vermakelijk zijn de bordjes onderweg: eerst een waarschuwing voor zwijnen en dan een waarschuwing voor fietsers doen ons gieren van het lachen. Overigens geen zwijnen gezien (al staan ze hier regelmatig op de menu's), maar wel fietsers en heel heel veel motorrijders. De weg is goed onderhouden overigens.

Bij Sibenek is het even zoeken naar de route voor de watervallen van Krka. Er zijn wegwerkzaamheden en het is blijkbaar niet de gewoonte hier om een alternatieve route aan te geven. De werkzaamheden zijn zelfs maar deels afgezet, waardoor je in ene met je auto door het stof en grind rijdt, met naast je een stoomwals... maar goed we vinden onze route weer en al snel bereiken wij de officiële ingang naar het park, tevens de meest toeristische (Lovozac). Van te voren kan je meer informatie vinden op de website http://www.np-krka.hr/en/ Deze werkt het beste op een PC, op een tablet gaat het wat moeilijker en is de prijslijst niet goed te lezen. Ik heb de toegangsprijzen bij de foto's toegevoegd. 

Bij de grote parkeerplaats vindt je nog wat restaurantjes/ winkeltjes en gratis toiletten (heel schoon).Uiteraard ook een aantal kiosken om kaartjes te kopen. Je hoeft niet vooruit te reserveren in tegenstelling tot de Plitvice meren (advies daar is om uiterlijk 2 dagen voor je wilt gaan, kaartjes te reserveren). Een kopje koffie kost er nauwelijks een euro en na deze versnapering, gaan we op pad. Je kan de gratis bus nemen naar het beginpunt van de route of via een andere route bergafwaarts zo'n 875 meter wandelen. Let op dit pad is soms lastig begaanbaar ivm rotsen en kiezels. Met kinderen kan je beter de bus nemen. Er is ook een route voor personen in een rolstoel, dit is echt een leuk uitje wat dat betreft. We kwamen wat best wat aanpassingen tegen, echter besef wel dat door de bergen en bouw van dorpen en stadjes, dit soms wel wat uitdagingen geeft. Overigens wordt vandaag bij de kiosk vermeld dat er niet gezwommen kan worden momenteel door overvloedige regen de afgelopen weken.  

Eenmaal aangekomen bij het informatiepunt kan je even wachten tot je het introductiepraatje van een van de medewerkers hebt gehad of meteen aan de wandel gaan. Het pad begint links van het grote informatiebord/punt. Je kan de route ook andersom lopen, echter dan loop je constant tegen het verkeer in op het niet al te brede pad. Wie tegen de klok inloopt, eindigt met de zwempartij (althans normaal gesproken dus). Wie overigens rechts gaat en naar beneden komt bij het punt waarvan de boot vertrekt, zodat je over de meren kan varen, echter ook dat gaat deze keer niet door ivm het wilde water.

Je kan de route overigens zelf makkelijk uitbreiden, maar dit doen eigenlijk alleen de serieuze wandelaars. Dan is het ook beter om er een nachtje of wat langer te verblijven. Dat is mogelijk. In zo'n geval kan je een meerdaagse kaart aanschaffen.

Al meteen aan het begin worden we verrast. Ten eerste het is druk, ten tweede het is prachtig aangelegd allemaal en ten derde het water is wild! Echt enorme, kolkende stromen en soms best even angstaanjagend.

Het is file wandelen, maar we hebben genoten. Je kan op diverse bredere punten even blijven staan en leuke plaatjes schieten. Sommige delen van het pad zijn overstroomd, maar met slippers of sandalen kan je hier doorheen waden. Er is ook wel wild te vinden en zelfs schildpadden en slangen, maar ik denk dat het op dit punt van de route echt te druk is. Mijn sightings blijven dan ook bij een kikker en een aantal libellen. 

Op het terrein zelf vindt je een deel om te picknicken en ook nog wat eetstandjes bij het "zwemgedeelte" waar je drankjes en snacks kan krijgen, tegen zeer redelijke prijzen. Tevens zijn hier toiletten (4 kuna). Het is een gezellige plek, je vindt hier en na de lange brug ook nog ca. 3 restaurants. In hoeverre dit in de winter ook open is durf ik niet te zeggen. Rond de watermolen vindt je nog een souvenirwinkeltje en kan je wat demonstraties van oude ambachten zien.

Na een heerlijke dag die we met een lekker drankje en snack afsluiten, gaan we weer richting onze camping. Onderweg stoppen we nog even bij een grote super van Konzum, waar we een hele gebraden kip inslaan voor omgerekend 2,20 euro. Dat wordt smullen vanavond! 

We zijn prettig moe en onze rooie kater doet zijn best en draait rondjes om onze benen en gaat zich uitgebreid wassen op de bank. Hij voelt zich totaal op zijn gemak. Hij is lief en laat zich overal aaien. Een lelijke wond op zijn wang mag ik schoondeppen en insmeren met antibiotica-creme die ik bij me heb (gebruik ik soms zelf voor mijn huid). Het is een vrij diepe wond dus ik hoop dat het voldoende is. Hij mag misschien handtam zijn, maar deze kater stop je niet even in een bakje voor de dierenarts. 

https://youtu.be/vkoLzIbG-nU

Filmpje met de watervallen.

01/06/2019

Het is vandaag zaterdag. Onze kater Tommy heeft ontbeten met restjes kip van gisteren. Er lopen nog een zwart witte en een grijze kater rond op het terrein, maar die zijn niet echt benaderbaar lijkt het. De weersvoorspellingen zijn matig, maar we willen toch wat ondernemen, dus we gaan de stad in. Op naar Split. Het is niet erg druk op de weg en we vinden vrij snel onze weg en ook in Split vinden we vlakbij de oude stad een parkeerplaats. Alleen er is een muntautomaat met nauwelijks leesbare tekst. De kosten zijn 5 kuna per uur wat ca. 65 cent is. Echter we hebben nog nauwelijks munten... Ik probeer wat geld te wisselen bij winkeltjes en kiosken, maar krijg helaas 0. Uiteindelijk komen we erachter dat we maar 2 munten van 5 kuna nodig hebben, parkeren is gratis op zaterdag vanaf 14uur en zondag ook...Al zal dat niet overal gelden.

Het is wel wat gaan miezeren, maar dat mag de pret niet drukken. We wandelen de gezellige oude binnenstad binnen via smalle straatjes. Het is leuk om je door de straatjes te bewegen, al is het wel wat glad door de regen op de oude keien. We gaan voor een drankje en verse tomatensoep bij een werkelijk schattig tentje aan het plein bij het oude stadhuis genaamd Bepa! een aanradertje. De soep is echt vers! De kaart is tenminste ook niet enorm, en de toiletten zijn een leuke verrassing. De wasbakken zijn gemaakt van soeppannen! Alles is schattig kneuterig ingericht. 

Nu is het tijd om het oude deel waaronder het paleis van Diocletianus verder te verkennen. Je wandelt door smalle stegen onder bogen en poorten door. En dan sta je in ene op dit indrukwekkende plein. De motregen verpest het wel een beetje om eerlijk te zijn, maar goed...Het is ongelooflijk hoe een oud Romeins paleis en stad compleet is opgegaan in het nieuwere middeleeuwse gedeelte en daarna ook de moderne stad vanaf het Venetiaanse tijdperk. Hierdoor zijn de fundamenten goed bewaard gebleven. In gebouwen om het paleis heen, tref je dus delen van het paleis en de omringende gebouwen...bizar.

We wandelen een stukje over de markt en dan de promenade langs de haven die vooral 's avonds en in de zomer een plek is om te flaneren. Hier begint het uitgaansleven op de zaterdag. Via de koperen poort aan de haven, duiken we nu echt het paleis in. Letterlijk. Je gaat via enkele treden naar beneden en dan sta je in de keldergewelven van het paleis, voor een prikkie van 35 kuna kan je hier doorheen wandelen. Er is niet veel te zien, maar toch is het wel interessant. Een etage hoger vindt je een markt voor toeristen vol sierraden en andere "zooi". En aan de achterzijde loop je zo weer de "ondergrondse gewelven uit". De poort aan de haven is trouwens de kleinste toegang in de verdedingsmuur, die vroeger direct aan het water grensde. Meer over de interessante geschiedenis kan je vinden op Google. Onder andere van hoe Diocletianus als grote Christenvervolger werd begraven in een mausoleum, waar later een kathedraal op gebouwd is. Over karma gesproken...

Helaas is de miezer overgegaan in steeds meer regenachtig weer. We slenteren nog wat door de straatjes, maar houden het dan toch voor gezien. Overigens, van een afstand zie je de skyline van Split met hele hoge flatgebouwen en denk je echt dat het veelal gribus is in de buitenwijken. Dit viel eigenlijk nog best mee... de gebouwen zien er van buitenaf redelijk uit en ook de omgeving is redelijk opgeruimd met her en der parkjes tussendoor. Al met al heb ik echt wel slechter gezien. Er zijn ook een paar shopping centra waarvan 1 met bioscoop. Met slechter weer ook eens leuk. We kwamen zelfs C&A tegen en Peek&Kloppenburg!

Split is al met al best een gezellige en mooie stad al zou je dat van een afstand niet zeggen. Leuk om een keer beter te verkennen met zijn vele barretjes en restaurantjes. We kwamen ook wat meiden tegen die dit gewoon als citytrip hadden geboekt voor enkele dagen en ze vermaakten zich prima.

Onderweg terug zet de regen flink door en pas later in de avond wordt het weer een beetje droog. We rijden wederom langs een Lidl, om wat boodschappen te halen. Lidl en Tommy's zijn wel het meest populair hier. 

02/06/2019

De zondag begint wederom met wat gespetter, na het ontbijt is het al weer wat droger. Paps is een beetje moe en mam en ik besluiten om een wandeling te maken via het bospad langs het hondenstrandje van de camping. Ja er is een heus hondenstrandje met speeltoestellen voor de honden in de schaduw van bomen. Via dit pad bereik je een ander vakantiedorp met onder andere Apartementen Medena. Iets eenvoudiger dan onze camping dat wel, maar het strand is hier wel beter met kinderen. Via het bospad loop je in ca. 15 minuten (rustig tempo) naar deze plek. Het eerste wat opvalt is een afgebrand gebouw, welke een kinderboerderij lijkt te zijn geweest. Er scharrelen nog wat dieren tussen de uitgebrande resten, een stuk stal is weer herbouwd, maar het doet wel triest aan. De appartementjes daarentegen ogen vrolijk van kleur al ziet het er wat blokkerig uit. Het pad loopt naar beneden en langs het beachvolleybal veld, kom je aan een kleine boulevard, met wat restaurantjes, een ijssalon en bar. Tevens zijn hier wat kinder speelstoestellen. Wat ooit moest doorgaan voor een minigolf baan is nu veranderd in een veld met steenhopen, waar zwerfkatten wonen in holen van baksteen. Het zijn er hier meer dan bij onze camping. De prijzen liggen hier wel wat lager van de restaurants, dan die bij ons op de camping. Dus het lijkt ons wel een aardig idee om hier eens te eten. De wind trekt weer wat aan, dus we gaan maar weer eens op de terugweg. Halverwege valt de miezerregen al weer in helaas. Na de lunch is het echter in ene weer droog en lijkt de zon goede pogingen te doen door te breken. Tijd voor een bezoek aan het mooie plaatsje Trogir op slechts een paar kilometer afstand. Zodra we de auto hebben geparkeerd, breekt de zon door. Tussen haakjes, ook hier is het niet gratis, maar we maken ons niet druk over de kosten. We zijn over de meest zuidelijke moderne brug gereden (niet via het drukke oude centrum) en daar sla je dan rechtaf aan het einde op de rotonde. Je komt dan uit bij de vissershaven van Trogir en daar kan je redelijk makkelijk je auto kwijt en het oude centrum ligt op loopafstand. Aan de andere zijde kan je ook parkeren, maar je moet erg opletten omdat er een speciale parking is voor residencials en toeristen. Het kan je veel geld kosten wanneer je je auto op de verkeerde plek zet. Overigens kan je vanaf de camping ook de bus pakken. Deze stopt aan de weg boven de camping en de busterminal grenst aan het centrum.

Via de historische brug bereiken we het oude ommuurde deel van Trogir. Aan de waterzijde is een curiosamarkt gaande en ze hebben serieus leuke spullen, alleen sommige zaken zijn lastig mee te nemen voor toeristen. Er liggen veel boten en voortdurend vertrekken er schepen en leggen er nieuwe aan met passagiers. Vele rolkoffers verdwijnen achter de hoge muren de binnenstad in naar de daar gelegen pensions. We lopen langs de muren naar punt waar het fort ligt. Hier kan je in tegen betaling van zo'n 30 kuna, en op de muren klimmen voor een mooi uitzicht, maar verder is er eigenlijk niets te zien. Ik vind het nogal prijzig, maar het is wel waar dat je mooi uitzicht hebt op de stad en de omgeving. We lopen terug en gaan nu via 1 van de poorten de stad binnen. De sfeer is prettig, de verkopers vriendelijk, maar overal dezelfde toeristische spullen. Er is weinig afwisseling en de winkels doen nog erg communistisch aan. Echter aan horeca gelegenheden geen gebrek en er zijn enorm leuke tentjes te vinden, bakkerijtjes, ijssalons, theehuizen, bierhuizen, wijnhuizen, lokale keuken, Italiaanse keuken of zelfs meer Oosterse keuken... alles is er te vinden en de sfeer is ronduit knus te noemen en de prijzen zijn redelijk. Sommige stegen zijn zo smal dat wanneer het druk is je elkaar alleen kan passeren door je lichaam half te draaien. Er zijn romantische binnenplaatsjes en veel planten. Het is piepklein trouwens qua oppervlakte maar de architectuur en gezelligheid, maken dat je niet dat gevoel hebt. We delen een heerlijke Ferrero Sorbet. Ik kan zo'n ding niet meer in mijn eentje op... 

Wat ik vooral ook grappig vind is dat zoveel Aziatische toeristen dit land blijkbaar ook hebben ontdekt. Het schijnt dat er daar reclame wordt gemaakt voor Kroatie en Dalmatie als zijnde minder druk, maar net zo mooi als Italie en Griekenland. Ik kan ze niet helemaal ongelijk geven, maar toch mis ik een beetje de flair die juist de Grieken en Italianen wel hebben. Maar veel Aziatische toeristen lijken dus nu het enorm drukke Florence te mijden en liever te kiezen voor plaatsen als Dubrovnik en Split. Na een geslaagde middag, gaan we terug naar de camping en besluiten meteen die avond maar een hapje te gaan eten bij Medena aan andere zijde. Wel zaklamp mee voor de wandeling terug, want het pad is niet velicht helaas. 

We eten heerlijk: pasta al aolio, salade en gefrituurde visjes (die kleintjes die je met kop en staart eet). 

Inclusief 2 drankjes zijn we ongeveer 11 euro per persoon kwijt. We gaan terug naar de camping en hangen nog wat rond. Uiteraard zijn we Tommy onze huiskat niet vergeten. Die heeft ook al gegeten en zijn buikje weer rond. Hij is onmogelijk brutaal en een echte Garfield, maar op een leuke manier. Ik zou m zo mee willen nemen, maar helaas gaat dat niet zo makkelijk.  Morgen lijkt het eindelijk echt een warme stralende dag te gaan worden, we zijn benieuwd! 

03/06/2019 Maandag

We werden vandaag wakker met een stralende lucht. Eindelijk lijkt het warmer te gaan worden. Vandaag maar eens een rustige dag op de camping, althans rustig mams en ik gaan even het dorp naast de camping verkennen en nemen een sluip pad tussen de camping en het dorp in. In het dorp blijken veel lege vakantiewoningen te staan. Het is er mooi, maar er is niets te beleven helaas. Je hebt de haven, hooguit twee restaurants en een supermarktje. Wellicht dat het in het hoogseizoen wel leeft.

De weggetjes in het dorp zijn erg steil. Na een aardige steile klim en een gat in het hek staan we weer op de camping.

Nu is het tijd voor een lekkere duik. Het water blijkt echter nog ijskoud te zijn brrr....

04/06/2019 Dinsdag

Vandaag een lange dag voor de boeg, we gaan via de kust naar Zadar rijden. We willen eerst een stop maken in het mooie dorp welke we vrijdag passeerden. Het gaat om Primosten, even de benen strekken en een wandeling door het dorp. Maar het blijkt een verrassend leuke plek, mooie stranden met christal helder water, en rond het oude dorp een aantal rotsplateaus. Niet alles is goed onderhouden, maar op de een of andere manier heeft het wel wat. Je hebt hier een beetje het gevoel alsof je terug bent in de jaren 80. En de grote verrassing is eigenlijk het kerkhof, een van de mooiste van Europa wellicht door de ligging; je kijkt uit over zee en de eilanden eromheen. We vinden het alle drie een leuk dorp, maar verwacht hier geen enorme keuze aan winkels en restaurants, wel is hier alles te vinden, maar kleinschalig en schattig. 

Na een lekker bakje koffie rijden we door naar Zadar. We hebben nog wel heel veel kersen ingekocht. Ze zijn verrukkelijk, zo heb ik ze nog nooit gegeten! Via de leuke plaats Sibenik gaan we verder. Deze plaats is ook zeker een bezoek waard, echter door de wegwerkzaamheden overal om deze plaats, laten we het voor wat het is. Hopelijk een andere keer of een andere reis. Zadar is een stad welke zwaar getroffen is in de balkanoorlog. Vrijwel de hele oude binnenstad is plat gebombardeerd. Echter men heeft enorm zijn best gedaan alles te herstellen. Je vindt er enkele musea, winkels, een haven (uiteraard) en Romeinse opgravingen. De stad is echter nog het meest bekend vanwege de hoge stadsmuren, die je kan beklimmen en natuurlijk het beroemde kunstwerk "zeeorgel" van Nicolas Basic. Eigenlijk moest op deze plek de nieuwe aanlegsteiger voor Cruiseschepen komen, maar dat liep een beetje anders. De stad heeft veel stukken groen en doet ondanks zijn donkere verleden licht aan. Toch is de schade van de oorlog nog enorm zichtbaar. Je ziet ook op veel plaatsen trouwens waarschuwingen dat je niet de paden mag verlaten, er liggen nog steeds veel mijnen. Vooral landinwaards. 

De stad blijkt veel culinaire lekkernijen te hebben, een straat vol ijssalons, langs de zee kraampjes met Italiaanse delicatesses, en goede niet dure restaurants. De stad blijkt ook erg populair bij de bus en cruisetoeristen.

Wat ik wel wat jammer vind, is dat er niet veel echte leuke terrasjes aan de zeezijde liggen. Waarom weet ik eigenlijk niet...

Na een lange dag en veel lopen, gaan we via de tolweg weer richting onze camping. De tolweg ligt nogal een stuk het achterland in en is pitchblack nu de zon in alle kleuren roze, rood en oranje is ondergegaan. Er is de hele route nauwelijks verlichting, alleen bij de tankstations die we regelmatig tegenkomen. De weg is erg netjes aangelegd en er rijden maar heel weinig auto's. Na de afslag naar Trogir staat ons een verrassing te wachten. Via een steile bergweg naar beneden hebben we een magnifiek uitzicht op Trogir en omgeving. Wie had dat gedacht? Het is echter wel een beetje jammer dat je er lastig een plek kan vinden om even stil te staan, met name omdat er ook hier geen enkele wegverlichting is. Wel heel fijn dat er zo weinig lichtvervuiling is. Iedere avond/nacht is de sterrenhemel overduidelijk aanwezig. Dat wil zeggen wanner het niet bewolkt is. Overigens had Tommy vanochtend een verrassing meegebracht. Hij blijkt een prachtig vriendinnetje te hebben en

ze zijn stapeldol op elkaar.

05/06/2019 Woensdag

Vandaag een klein rondje in de omgeving langs de Kastela stadjes op de route naar Split net onder de luchthaven. Dit zijn een 7-tal stadjes die aan elkaar gegroeid zijn en ieder stadje heeft zijn eigen Kastel. De stadjes zijn oeroud. De Grieken hadden hier al havens en later de Romeinen. Zij hadden hier de eerste drijvende havens ter wereld tot de haven in Split belangrijk werd. Tegen aanvallen van buitenaf van de Ottomanen werden er maar liefst 20 fortificaties gebouwd, waarvan er nu nog 7 over zijn. Je kan van de ene plaats zo naar de andere wandelen. Men is bezig om een boulevard aan te leggen en de stranden te verbeteren. Ik vermoed dat het er over enkele jaren heel leuk wordt. Nu is het er nog erg rustig, maar de sfeer is erg fijn. 

We genieten lekker op een terrasje van het fijne weer en verder doen we niet zo veel. We gaan nog even langs de Konzum voor boodschappen en hopen op een lekkere kip, maar helaas... wel gaat er weer kattenvoer in ons mandje voor Tommy en zijn vriendinnetje.

06/06/2019 Donderdag

Vandaag wil paps graag het achterland eens verkennen. We zetten een route uit, ik vind m wat kort, maar we hopen ergens onderweg een leuk koffietentje of zo aan te treffen en te genieten van de omgeving. Echter het binnenland blijkt een soort niemandsland. Er is op kippen na vrijwel niemand te bekennen. Wel staan er mooie boerderijen en huizen, maar de stilte is bijna onwerkelijk. Naast de wind en af en toe een dier is er vrijwel niets... maar er is zelfs geen minimarkt of kafenion te bekennen. De omgeving is prachtig, wanneer je tot rust wilt komen en veel natuur wilt, heb je hier je paradijs en dat op een steenworp afstand van de drukke kust. We rijden door tot Split alleen daar raken we door wegwerkzaamheden de weg kwijt. Het kost veel tijd om de route terug te vinden en we worden er zo moedeloos van dat we maar richting de camping gaan. Die avond eten we maar weer bij Medena. Het probleem is dus dat er geen alternatieve routes worden aangegeven en omdat alles 1-richtingsverkeer is, is het een drama om de route te herleiden. Erg jammer.

07/06/2019 vrijdag

De laatste dag komt veel te snel in zicht nu. Het weer is nu eindelijk wat stabieler en we hebben het naar ons zin op ons terras.  Ik werd vanochtend vroeg wakker omdat ik het warm had en ging naar de keuken om de balkondeur even te openen voor wat frisse lucht. Tot mijn verbazing ware er nu 3 katjes. Er is een heel mooi lapje bijgekomen en ze is hoogzwanger. Ze wandelt doodleuk naar binnen en maakt het zich ook meteen gemakkelijk. In haar kielzog volgt later die middag ook de zwartwitte kater, dus ik denk dat hij de vader is van het kroost in haar buikje... Tommy toont meer een broederlijke belangstelling voor beide dames dus in vermoed dat ze uit 1 nest komen. Ze zijn alledrie ook echt heel lief en laten zich graag aaien. Het maakt mij ook verdrietig dat deze lieverds zo moeten leven...bedelend van caravan tot caravan... Tommy kan de zwartwitte kater niet uitstaan en hij durft ook niet echt dichterbij te komen. Ik geef hem wat te eten naast de caravan uit de buurt van de anderen. 

We brengen de dag lekker op de camping door. Het is best warm. In de avond gaan we naar Rogoznica een vissersplaatse welke door een dijk met het vaste land is verbonden. Je vindt er prima restaurants maar qua winkels stelt het niets voor. We eten er heerlijk in een leuk restaurantje en genieten van een mooie zonsondergang. Bij de bootjes zijn ze begonnen met de verkoop van de dagvangst.

08/06/2019 zaterdag

We hebben gisteren alles al zo veel mogelijk opgeruimd en ingepakt. Toch vliegt zo'n ochtend altijd voorbij met de laatste voorbereidingen. Helaas moeten we afscheid nemen van de katjes en dat gaat ons aan het hart. 

Met de huurauto gaan we nog wel even naar Trogir voor een kop koffie met wat lekkers. Tot onze schrik blijkt het trouwens heel druk achter de douane op de luchthaven door een storm die ons westerse deel van Europa teistert. Veel vluchten zijn lang vertraagd. 

Vaarwel Kroatië, vaarwel lieve katjes... 

Vandaag 7 oktober 2020 is het dat ik de laatste hand leg aan mijn verhaal, en is inmiddels bekend geworden dat mijn geliefde werkgever Thomas Cook helaas failliet is gegaan. Voorlopig zal ik misschien niet meer zo snel reizen. Ik weet nog niet wat de toekomst ons zal brengen. Maar missen zal ik het werk de collega's zeker, na 22 jaar. Deze laatste reis met Thomas Cook is dan ook om te koesteren. Met een brok in mijn keel en zeer aangeslagen sluit ik dit hoofdstuk af, maar ook met dankbaarheid dat ik zo veel heb mogen meemaken en zo veel fijne mensen heb mogen leren kennen.