Maandag 14 mei Pisa / dag 2

Ik maak geen haast om op te staan. Rustig aan vandaag en lekker ontbijten. Althans dat hoop ik. Zodra ik op de gang ben ruik ik de koffie en toast. Dus ik hobbel van de trap af naar het restaurant en ik word niet teleurgesteld. Het is prima verzorgd en zelfs aan mensen met allergieën is gedacht. De zaal is bijna als een balzaal met geheel wit gedekte tafels. De bediening is heel vriendelijk en al snel heb ik een kannetje dampende koffie voor me staan. Ik neem het er van, want vandaag ben ik van plan om Pisa te bezoeken. Het is wel zwaar bewolkt, maar af en toe piept de zon er wel doorheen. Ik kleed me wel goed qaan, het is maar 10 graden buiten wat bijzonder koud is voor deze streek in deze tijd. Op naar het station en ik loop een iets andere route dan de voorgaande avond. Kaartje kopen en maar wachten op de trein. Beetje pech heb ik wel, want buiten de spits rijden er veel minder treinen en dus moet ik zo’n 40 minuten wachten. De vorige had ik net gemist omdat ik de looptijd een beetje verkeerd had ingeschat naar het station. Maar nu heb ik het wel even goed getimed en ik was ongeveer 22 minuten onderweg. Geen probleem, maar wel jammer omdat het zo koud is.  Er is weinig beschutting tegen de wind helaas…Toch kom ik de tijd wel door, mensen komen af en aan. Veel scholieren en studenten… Andere toeristen de weg wijzen… En dan kan ik zelf op pad. Ik stap uit op Pisa S. Rossore bij de universiteit en de halve trein loopt leeg. Ik kan achter de massa aan hobbelen, aangezien ik weet dat ze mijn kant uit moeten. Dan links de straat naar boven volgen en je ziet in ene de stadsmuren opdoemen en de toren etc. erachter. Voor de muren, is een markt met allerlei souvenirs van de ergste soort, maar goed de mensen moeten ergens hun brood mee verdienen. Maar zeer weinig souvenirs flatteren de werkelijkheid…

Ik wandel  snel over de markt en kan niets anders doen dan wat meewarrige blikken werpen op de afschuwelijke koopwaar. Toch zijn de kramen druk bezocht. Nauwelijks onder de poort doorgekomen, krijg je een fantastisch zicht op het hele plein (Piazza dei Miracoli). Het is niet zo groot als ik dacht, en kan vandaag makkelijk de bezoekersaantallen aan. De naam Piazza dei Miracoli is zwaar verdiend, het is een schitterend plein waarvan de bouw in de 11e eeuw is gestart. Niet met enige wachtrijen te maken gehad ook…  Bij de kassa en infobalie, kan je een kaartje kopen voor 1, 2 of 3 van de bezienswaardigheden (de Dom is gratis maar je hebt wel een ticket nodig, en dan resp. € 5 / € 7 / € 8  . Voor de toren zelf betaal je 18,00 euro en je moet een tijdsslot boeken. Ik pak 1 bezienswaardigheid (het is overigens niet erg duur). De dom en het Baptisterium. Ik heb niet zo veel zin in het museum, maar heb wel beetje spijt dat ik geen 2e bezienswaardigheid heb gekozen. Maar het Museum Opera de Duomo is gesloten ivm renovatie en ik vergat eigenlijk even het Camposanto, welke heel mooi is en in het Sinopie Museum (pinoteka), kan je de ondergrond van een aantal enorme fresco’s bewonderen. Deze kwamen aan het licht na een brand en bombardement in de tweede wereld oorlog waarbij het Camposanto zwaar getroffen werd. Ik wil echter liever in de buitenlucht zijn. De dom is schitterend, maar vreemd genoeg doet het een stuk leger aan dan ik verwachtte van zo’n machtig gebouw. Helemaal als je ziet hoe gedetailleerd de buitenzijde is. Het Baptisterium is ronduit kaal eigenlijk, maar wanneer je naar boven klimt heb je wel een mooi uitzicht op de dom en de toren. Ik loop verder nog wat rond en neem vooral ook de bezoekers in mij op. Velen doen enorm hun best om zo’n maffe foto met de toren te maken en ze balanceren op de verhogingen en alleen dat is eigenlijk al te lollig om te zien. Het is bijna wachten op een botbreuk of tand door de lip, maar het loopt voor de meesten gelukkig goed af. Zelfs complete circusacts worden opgevoerd om een maar zo leuk mogelijke foto te krijgen. Als laatste besluit ik het erop te wagen en koop een kaartje voor de toren. Geen wachtrij en ik kan met de volgende groep naar boven. De toren zelf is tijdens het bouwen al enorm uit het lood gaan staan, door een drassige scheve ondergrond.  Nu hangt er een enorm contragewicht in de binnenzijde van de toren. Je mag trouwens niet omhoog met een tas of rugzak. Deze kan je veilig opbergen in een gratis kluis met elektronische kaart. Dat beleid hebben we te danken aan mensen die het nodig vonden hun namen in het marmer en kalksteen te krassen.  De klim naar boven gaat over een smalle niet steile trap die in rondjes door het binnenste van de toren naar boven loopt. Omdat de toren echter scheef staat, zijn sommige stukken beduidend zwaarder en heb je het gevoel heen en weer te zwaaien in de toren. Je raakt je oriëntatie enigszins kwijt en eenmaal boven moet ik even bijkomen. Het waait hard bovenin. Over een smalle balustrade kan je langs de rand lopen. Het uitzicht is geweldig. Gelukkig is er af en toe wat blauwe lucht te zien. Via een nog wat smallere trap en doorgang kom je dan op de top van de toren. Tot mijn verbazing hangen daar een aantal bronzen klokken. Nooit geweten dat deze in de toren hingen. Ook hier weer een ronde gemaakt, maar de hoogte bevalt mij niet; door de scheefte van de toren krijg je op het laagste punt het gevoel dat je naar beneden stort, omdat je voorover wordt geduwd. Een rare gewaarwording. Ik vraag me serieus af hoe ze dit vroeger deden, zonder de beschermende balustrade. Het zou mij niet verbazen wanneer menig persoon ervan af is gedoken, zonder opzet. Zie voor meer informatie, geschiedenis en actuele prijzen en openingtijden www.opapisa.it.

Het wordt tijd voor de lunch, maar de bewolking is in ene weer zwaarder geworden en er hangt regen in de lucht. Ik vind in de winkelstraat niet ver van het plein een leuk zaakje. Althans…  ik krijg een tafeltje, maar geen menukaart en na twintig minuten aandacht proberen te trekken en 100x voorbij te zijn gelopen, terwijl het echt niet druk is, ga ik er vandoor. Dit heb ik werkelijk nog nooit meegemaakt... Iets verder is een overdekt terras, waar veel mensen zitten dus ik meng me daar maar tussen… in no-time heb ik een drankje en overheerlijke pizza voor me.

Na deze lunch ga ik nog wat door de stad wandelen. Ik ontdek een leuk oud plein Piazza dei Cavalieri, maar nu begint het te miezeren. Het duurt niet lang, maar de temperatuur zakt ook meteen een paar graden. Bij het oversteken van de Arno sta ik in ene in de volle wind. Het uitzicht daar is trouwens geweldig.  Ik heb het koud ondanks mijn hoodie en besluit om even bij H&M binnen te lopen. Voor een grote studenten stad als Pisa is de H&M erg klein, maar ik vind wel de sweater die ik al een tijdje op het oog had. Het aantal winkels valt sowieso een beetje tegen. Buiten worden mij paraplu’s aangeboden, maar met zo’n ding loop je toch maar vooral te slepen en de kwaliteit is vaak niet al te best. Ze zijn wel leuk overigens, met afbeeldingen van de toren etc.

Misschien heb ik het ook wel koud omdat ik toch wel een beetje moe ben. Eigenlijk wilde ik ook dineren in Pisa, maar mijn aandacht begint te verslappen. Ik besluit nog een kopje koffie te drinken, en neem dan het besluit om de trein richting Viareggio terug te nemen. Rond het Centraal Station hangen de gebruikelijke gure types rond. Er ligt zelfs een drugsspuit in de goot, voor je het station binnengaat. En er hangen veel groepjes immigranten rond (legaal en illegaal). Wellicht heb ik de juiste keuze gemaakt om niet in het donker te reizen vanaf dit station. Niet veel later rijdt de trein het station van Viareggio binnen. Ik heb echter nu een kick van mijn dubbele espresso te pakken merk ik en ik besluit Viareggio nog wat te verkennen.

Het centrum is best klein met dure boetieks die er van buiten eigenlijk wat armoedig uitzien. De straatjes zijn wel erg leuk, met allemaal pastelkleurige gevels en de geur van jasmijn hangt zwaar in de lucht. Vrijwel alle balkons hebben bloemen en vooral jasmijn. Bij wat kraampjes en kiosken wordt goedkopere kleding aangeboden. Vooral met veel bling trouwens, dat valt echt op. Ik sla drinken in bij een supermarkt en wat chips, dan loop ik weer door naar de boulevard en kom aan het binnenwater, waar de vissersbootjes liggen en welke de plaats eigenlijk in twee delen opsplitst; de scheepswerven waar jachten worden gerepareerd en gebouwd aan de ene zijde en de stranden en  boulevard aan de andere zijde. Er zijn hoge bruggen over dit watertje. Niet ver van de laatste brug ontdek ik een bootje op het water waar ze verse gefrituurde vis verkopen: mosselen, inktvis, garnalen etc. Het zijn erg royale porties en niet erg duur. Ik bedenk me dat dit wel een okay avondmaal is , maar stel dit uit voor een ander moment, het is gewoon nu te frisjes om daar te zitten eten. Ik wandel nog een stuk je langs de boulevard, breng een bezoekje aan de Artdeco boekhandel annex bar/ café en drink nog even een heerlijke Aperol Spritz en eet  een kipburger, om het simpel te houden. Helaas de smerigste die ik ooit heb gegeten. De kipburger ging nog wel, maar het broodje en de gebakken aardappelschijfjes waren niet te nassen. Helaas steekt de wind weer behoorlijk op en het wordt koud op de boulevard.  Tijd om naar het hotel te gaan en op te warmen. In het hotel ga ik nog wel even naar het dakterras; de zonsondergang is erg mooi, juist door de bewolking die er hangt. Dan lekker naar de kamer  voor een warme douche en plannen maken voor de volgende dag. Ik voel me erg thuis op mijn kamertje. Toevallig zie ik in het lokale nieuws dat er afgelopen weekend een grote beurs was voor bootfanaten hier. Tijd om deze dag achter me te laten en weer fit te zijn voor morgen.  Lucca staat op het programma en het belooft een fijne dag te gaan worden qua weer. Maar ik hoor toch de wind weer aantrekken en even later de regen tegen het raam….