Maandag 21 mei Montecatini Terme / dag 9

Voor je mijn verhaal verder leest, moet je eerst de volgende link van YouTube activeren, met mijn playlist. Later zal je duidelijk worden waarom. Zodra je opstart, worden de nummers in willekeurige volgorde afgespeeld.

https://www.youtube.com/watch?v=kTKL15YUyKk&list=PLnbOQld064F2M6WB4adJKpjTDHKrLQ6BM&index=13

Ik wil vanmiddag de plaats zelf wat meer verkennen. Het heeft vannacht nogal doorgeregend. 

Buiten is het behoorlijk bewolkt, maar de zon steekt er regelmatig tussendoor. Ik begin met mijn onderzoek schuin tegenover het hotel. Er staat daar tussen de planten en bomen een vreemdsoortige stenen constructie. Als een dak zonder huis eronder. Ik hoop dat er een bordje staat. Van een afstand had ik wel wat gezien, maar dichterbij gekomen blijkt het een waarschuwingsbordje het terrein niet te betreden. Het geheel is nogal overwoekerd en zit vol mos. Ook is het vrij groot, zo’n dertig meter lang, 10 meter aan de basis… ik vermoed dat het een bunker was, maar wel een vreemdvormige. Er wordt ook nergens iets over vermeld op het web….typisch… je zou toch denken dat zo’n ding iets betekent in het kader van de nogal bloederige geschiedenis in dit gebied. Er is hier zwaar gevochten.  Maar goed. Mijn plan is om gewoon wat van de straatjes door te wandelen, ook achter het centrum langs en ik wil een bakker vinden met echt vers brood. Ik ben de afbakbroodjes nu een beetje zat… In de namiddag wil ik naar een van de oudste thermen: Terme Tettucio. Vlakbij mijn hotel zit ook een heel modern complex met zwembaden, maar dit is allemaal overdekt. En ik heb altijd een soort vreemde behoefte om de geschiedenis te voelen. 

Omdat het maandag is zijn vrijwel alle winkeltjes gesloten. Gisteren ook al dus wel een beetje jammer. Het valt mij op dat er veel mooie maar lege pandjes zijn in het centrum met vervallen bordjes dat het ooit een hotel of pension was. Anderen zijn nog wel steeds open. Gek genoeg zie je ook soms achter muren van verval, juist in ene een ongekende luxe. Het hele plaatsje zit vol tegenstellingen. Het centrum is prachtig en vele oude villa’s zijn prachtig gerenoveerd of wachten daar nog op. Maar net achter deze façade, waar je de gewone wijken in gaat, zie je toch voornamelijk behoorlijk wat armoede.  Vrouwen lopen tot op de draad versleten slippers, mannen op volledig afgetraptje gympen.  Mensen van allerlei pluimage en kleur, met 1 gemene deler. En pal daarachter begint waarachtig de rijkdom van het kuurtoerisme met dure hotels en designwinkels. Ik vind wel een bakker die open is en neem een heerlijk versgebakken pretzel met sesamzaadjes mee.  Maar al die dooie winkels zijn niets, en dus begeef ik me richting het Termen Park. Hier lagen van oorsprong drie gebouwen; Bagno Regio geopend in 1773 , Leopoldine ( 1775 ) en Tettuccio ( 1779 ) . Alleen de laatste is nog open, Het is best jammer dat er van de oude baden er niet veel meer over zijn, maar nieuwe zijn opgericht. Leopoldine is men wel aan het renoveren. De oude gebouwen die nog wel overeind staan zijn prachtig monumentaal.

In het park gebeurt van alles. Een groep schoolkinderen krijgt een buitenles (tweede Pinksterdag kent men hier niet),  er wordt gesport, een groepje Pokemonspelende tieners hangen rond op bankjes in de buurt van Pokemonstops…druk in de weer met een battle zo te zien. Honden rennen vrolijk rond. Het is ook echt erg mooi, niet groot maar wel een heel mooi park. Er valt hier nog zo veel meer te ontdekken, maar kijkende op de klok zie ik dat het lunchtijd is en ik ga voor een lunch naar een tentje vlakbij het hotel. Vanmiddag ga ik dus naar Tettucio. Ik wil er graag even rondkijken en genieten van de grandeur die het uitstraalt. Er worden ook vaak ’s avonds klassieke concerten georganiseerd. De Bronnen zelf, zijn alleen ’s ochtends en laat in de middag in werking. Het gaat om een mineralen therapie, waarbij het water uit de bron gedronken wordt. Dit moet zorgen voor een betere bloeddruk, helpen tegen diabetes, een slechte galblaas etc etc. … Wanneer de bronnen stilstaan is de toegang gratis. Het is nog best vroeg als ik in de richting ga van dit Termen Complex. De wind is echter aan het aantrekken en weer verzamelen zich aan alle zijdes van het dal donkere stapelwolken.  Aangezien het helaas mijn laatste dag is in deze plaats laat ik het bezoek niet schieten. Ik kan uiteraard ook voor het moderne complex gaan met overdekte baden, maar ik heb geen zin om te zwemmen. Het is er wel heel rustig vandaag al zijn er wel andere mensen die rondlopen. Ik ben echter nog nauwelijks 5 minuten binnen, of het rommelt en nog geen 5 minuten later is het helemaal dichtgetrokken en begint het te regenen. Men probeert nog het podium te ontruimen, waar allerlei muziekapparatuur staat (overdekt), maar het gaat steeds harder plenzen en ook ik moet nu dekking zoeken. Ik hoor de jongens vloeken en ze doen hun best de boel in te laden, maar het gaat moeizaam. Volgens mij ben ik nu nog de enige toerist nu volgens mij die daar nog rondhangt. Dus ik hoop dat de bui snel overtrekt. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een pitstop te maken en kom uit in een ruimte met onmogelijk veel toiletten…bizar…  Maar helaas ik lijk regen wel aan te trekken…

Het blijft hozen. Teruggaan naar het hotel kan nu ook niet, ik zou doornat worden. Ik ga naar het restaurant café en sta dan aan de grond genageld…. Het is alsof ik een eeuw terug in de tijd ben gestapt. Om me heen zie ik in gedachte de dames in de luxueuze jurken en mannen in losse linnen pakken, maar wel met hoed aan de thee zitten of luxe lunches en diners nuttigen. Dansavonden met cocktails en champagne….ook de muziek die wordt gedraaid op de achtergrond is helemaal van toepassing. Ik besluit een pot thee te nemen, want het is inmiddels ook nog best frisjes geworden… 

Maar ik zit stilletjes te genieten, terwijl ik ondertussen maar een boekje uitlees welke ook past bij de sfeer hier.  Ik vraag me af of Puccini hier ook zo heeft gezeten of anders Christian Dior. Hij is zelfs overleden in deze plaats tijdens een verblijf… Hier zijn heel veel beroemdheden geweest…

Eindelijk, juist wanneer ik het boek uit heb, komt er een waterig zonnetje te voorschijn en langzaam aan mindert de regen tot een hele lichte miezer. Ook net het moment dat de bronnen gaan lopen. Inmiddels bereiken wat meer mensen het complex ook. Bij de ingang krijg je een klein plastic bekertje, niet echt milieuvriendelijk, om mee te kunnen tappen. De bedoeling is dat je kleine bekertjes langzaam opzipt, zittende op het terras en eventueel ondertussen genietende van andere versnaperingen en de rust. Om de benen te strekken, kan je dus even de tuin doorwandelen.  Uiteraard wil ik het water van de beroemde bronnen proeven. Dat is geen succes, ik word meteen misselijk. Het is bijna of je lauw zeewater binnenkrijgt. Lieve hemel, dat mensen dit voor hun gezondheid volhouden. Nou ja, ik heb het geprobeerd. Er zijn blijkbaar wel mensen die het heel serieus nemen overigens. Ik vind het wel best zo en verlaat tot rust gekomen het complex. Morgen ga ik naar Florence, dus het was wel even lekker om zo tot rust te komen alvorens de enorme drukte van Florence in te gaan.

Tijd om mijn spullen weer een beetje bij elkaar te rapen, in te pakken en morgenochtend wil ik zo vroeg mogelijk de trein pakken. Dan heb ik nog een hele dag in Florence.

Ik eindig met een lekkere vismaaltijd en een ijsje mijn dag. Het is gelukkig weer droog.